|
|
| Riga 1: |
Riga 1: |
| − | <poem>
| + | [url=http://www.deepbluecomputing.co.uk/coretheatre/live.asp?p=6]Moncler Muts Outlet Roermond[/url] |
| − | Ecce quater denos sol circumflexerat orbes,
| + | crisis TM of secrecy.txt |
| − | Ex quo Pannonica fuerat digressus ab urbe.
| + | [url=http://www.deepbluecomputing.co.uk/coretheatre/live.asp?p=114]Moncler Bodywarmer Tib[/url] |
| − | Ipso quippe die, numerum qui clauserat istum, 430
| + | lidiar con el aumento de peso en estos meses.txt |
| − | Venerat ad fluvium iam vespere tum mediante,
| + | [url=http://www.deepbluecomputing.co.uk/coretheatre/live.asp?p=364]Rimowa Moncler Topas Stealth[/url] |
| − | Scilicet ad Rhenum, qua cursus tendit ad urbem
| + | yearbook photos of teen parents anger some.txt |
| − | Nomine Wormatiam regali sede nitentem.
| |
| − | Illic pro naulo pisces dedit antea captos
| |
| − | Et mox transpositus graditur properanter anhelus. 435
| |
| − | Orta dies postquam tenebras discusserat atras,
| |
| − | Portitor exsurgens praefatam venit in urbem
| |
| − | Regalique coco, reliquorum quippe magistro,
| |
| − | Detulerat pisces, quos vir dedit ille viator.
| |
| − | Hos dum pigmentis condisset et apposuisset 440
| |
| − | Regi Gunthario, miratus fatur ab alto:
| |
| − | «Istius ergo modi pisces mihi Francia numquam
| |
| − | Ostendit; reor externis a finibus illos.
| |
| − | Dic mihi quantocius: cuias homo detulit illos?»
| |
| − | Ipseque respondens narrat, quod nauta dedisset. 445
| |
| − | Accersire hominem princeps praecepit eundem;
| |
| − | Et, cum venisset, de re quaesitus eadem
| |
| − | Talia dicta dedit causamque ex ordine pandit:
| |
| − | «Vespere praeterito residebam litore Rheni
| |
| − | Conspexique viatorem propere venientem 450
| |
| − | Et veluti pugnae certum per membra paratum:
| |
| − | Aere etenim penitus fuerat, rex inclite, cinctus
| |
| − | Gesserat et scutum gradiens hastamque coruscam.
| |
| − | Namque viro forti similis fuit, et licet ingens
| |
| − | Asportaret onus, gressum tamen extulit acrem. 455
| |
| − | Hunc incredibili formae decorata nitore
| |
| − | Assequitur calcemque terit iam calce puella.
| |
| − | Ipsaque robustum rexit per lora caballum
| |
| − | Scrinia bina quidem dorso non parva ferentem,
| |
| − | Quae, dum cervicem sonipes discusserit altam 460
| |
| − | Atque superba cupit glomerare volumina crurum,
| |
| − | Dant sonitum, ceu quis gemmis illiserit aurum.
| |
| − | Hic mihi praesentes dederat pro munere pisces.»
| |
| − | His Hagano auditis (ad mensam quippe resedit)
| |
| − | Laetior in medium prompsit de pectore verbum: 465
| |
| − | «Congaudete mihi, quaeso, quia talia novi!
| |
| − | Waltharius collega meus remeavit ab Hunis.»
| |
| − | Guntharius princeps ex hac ratione superbus
| |
| − | Vociferatur, et omnis ei mox aula reclamat:
| |
| − | Congaudete mihi, iubeo, quia talia vixi! 470
| |
| − | Gazam, quam Gibicho regi transmisit eoo,
| |
| − | Nunc mihi cunctipotens huc in mea regna remisit.»
| |
| − | Haec ait et mensam pede perculit exiliensque
| |
| − | Ducere equum iubet et sella componere sculpta
| |
| − | Atque omni de plebe viros secum duodenos 475
| |
| − | Viribus insignes, animis plerumque probatos
| |
| − | Legerat. inter quos simul ire Haganona iubebat.
| |
| − | Qui memor antiquae fidei sociique prioris
| |
| − | Nititur a coeptis dominum transvertere rebus.
| |
| − | Rex tamen econtra nihilominus instat et infit: 480
| |
| − | «Ne tardate, viri, praecingite corpora ferro
| |
| − | Fortia, squamosus thorax iam terga recondat.
| |
| − | Hic tantum gazae Francis deducat ab oris?»
| |
| − | Instructi telis (nam iussio regis adurget)
| |
| − | Exibant portis, te Waltharium cupientes 485
| |
| − | Cernere et imbellem lucris fraudare putantes.
| |
| − | Sed tamen omnimodis Hagano prohibere studebat,
| |
| − | At rex infelix coeptis resipiscere non vult.
| |
| − | Interea vir magnanimus de flumine pergens
| |
| − | Venerat in saltum iam tum Vosagum vocitatum. 490
| |
| − | Nam nemus est ingens, spatiosum, lustra ferarum
| |
| − | Plurima habens, suetum canibus resonare tubisque.
| |
| − | Sunt in secessu bini montesque propinqui,
| |
| − | Inter quos licet angustum specus extat amoenum,
| |
| − | Non tellure cava factum, sed vertice rupum: 495
| |
| − | Apta quidem statio latronibus illa cruentis.
| |
| − | Angulus hic virides ac vescas gesserat herbas.
| |
| − | «Huc», mox ut vidit iuvenis, «huc» inquit «eamus,
| |
| − | His iuvat in castris fessum componere corpus.»
| |
| − | Nam postquam fugiens Avarum discesserat oris, 500
| |
| − | Non aliter somni requiem gustaverat idem
| |
| − | Quam super innixus clipeo; vix clauserat orbes.
| |
| − | Bellica tum demum deponens pondera dixit
| |
| − | Virginis in gremium fusus: «circumspice caute,
| |
| − | Hiltgunt, et nebulam si tolli videris atram, 505
| |
| − | Attactu blando me surgere commonitato,
| |
| − | Et licet ingentem conspexeris ire catervam,
| |
| − | Ne excutias somno subito, mi cara, caveto!
| |
| − | Nam procul hinc acies potis es transmittere puras.
| |
| − | Instanter cunctam circa explora regionem!» 510
| |
| − | Haec ait atque oculos concluserat ipse nitentes
| |
| − | Iamque diu satis optata fruitur requiete.
| |
| − | Ast ubi Guntharius vestigia pulvere vidit,
| |
| − | Cornipedem rapidum saevis calcaribus urget
| |
| − | Exultansque animis frustra sic fatur ad auras: 515
| |
| − | «Accelerate, viri, iam nunc capietis euntem,
| |
| − | Numquam hodie effugiet, furata talenta relinquet.»
| |
| − | Inclitus at Hagano contra mox reddidit ista:
| |
| − | «Unum dico tibi, regum fortissime, tantum:
| |
| − | Si totiens tu Waltharium pugnasse videres 520
| |
| − | Atque nova totiens, quotiens ego, caede furentem,
| |
| − | Numquam tam facile spoliandum forte putares.
| |
| − | Vidi Pannonias acies, cum bella cierent
| |
| − | Contra aquilonares sive australes regiones.
| |
| − | Illic Waltharius propria virtute coruscus 525
| |
| − | Hostibus invisus, sociis mirandus obibat.
| |
| − | Quisquis ei congressus erat, mox Tartara vidit.
| |
| − | O rex et comites, experto credite, quantus
| |
| − | In clipeum surgat, quo turbine torqueat hastam.»
| |
| − | Sed dum Guntharius male sana mente gravatus 530
| |
| − | Nequaquam flecti posset, castris propiabant.
| |
| − | At procul aspiciens Hiltgunt de vertice montis
| |
| − | Pulvere sublato venientes sensit et ipsum
| |
| − | Waltharium placido tactu vigilare monebat.
| |
| − | Qui caput attollens scrutatur, si quis adiret. 535
| |
| − | Eminus illa refert quandam volitare phalangem.
| |
| − | Ipse oculos tersos somni glaucomate purgans
| |
| − | Paulatim rigidos ferro vestiverat artus
| |
| − | Atque gravem rursus parmam collegit et hastam
| |
| − | Et saliens vacuas ferro transverberat auras 540
| |
| − | Et celer ad pugnam telis prolusit amaram.
| |
| − | Comminus ecce coruscantes mulier videt hastas
| |
| − | Ac stupefacta nimis: «Hunos hic» inquit «habemus!»
| |
| − | In terramque cadens effatur talia tristis:
| |
| − | «Obsecro, mi senior, gladio mea colla secentur, 545
| |
| − | Ut, quae non merui pacto thalamo sociari,
| |
| − | Nullius ulterius patiar consortia carnis.»
| |
| − | Tum iuvenis: «cruor innocuus me tinxerit?» inquit
| |
| − | Et: «quo forte modo gladius potis est inimicos
| |
| − | Sternere, tam fidae si nunc non parcit amicae? 550
| |
| − | Absit quod rogitas; mentis depone pavorem!
| |
| − | Qui me de variis eduxit sacpe periclis,
| |
| − | Hic valet hic hostes, credo, confundere nostros.»
| |
| − | Haec ait atque oculos tollens effatur ad ipsam:
| |
| − | «Non assunt Avares hic, sed Franci nebulones, 555
| |
| − | Cultores regionis et» - en galeam Haganonis
| |
| − | Aspicit et noscens iniunxit talia ridens:
| |
| − | «Et meus hic socius Hagano collega veternus.»
| |
| − | Hoc heros dicto introitum stationis adibat,
| |
| − | Inferius stanti praedicens sic mulieri: 560
| |
| − | «Hac coram porta verbum modo iacto superbum:
| |
| − | Hinc nullus rediens uxori dicere Francus
| |
| − | Praesumet se impune gazae quid tollere tantae.»
| |
| − | Necdum sermonem complevit, humotenus ecce
| |
| − | Corruit et veniam petiit, quia talia dixit. 565
| |
| − | Postquam surrexit, contemplans cautius omnes:
| |
| − | «Horum, quos video, nullum Haganone remoto
| |
| − | Suspicio; namque ille meos per proelia mores
| |
| − | Iam didicit, tenet hic etiam sat callidus artem.
| |
| − | Quam si forte volente deo intercepero solam, 570
| |
| − | Tunc» ait «ex pugna tibi, Hiltgunt sponsa, reservor.»
| |
| − | Ast ubi Waltharium tali statione receptum
| |
| − | Conspexit Hagano, satrapae mox ista superbo
| |
| − | Suggerit: «o senior, desiste lacessere bello
| |
| − | Hunc hominem! pergant primum, qui cuncta requ irant, 575
| |
| − | Et genus et patriam nomenque locumque relictum,
| |
| − | Vel si forte petat pacem sine sanguine praebens
| |
| − | Thesaurum. Per responsum cognoscere homonem
| |
| − | Possumus, et si Waltharius remoratur ibidem
| |
| − | (Est sapiens), forsan vestro concedet honori.» 580
| |
| − | Praecipit ire virum cognomine rex Camalonem,
| |
| − | Inclita Mettensi quem Francia miserat urbi
| |
| − | Praefectum, qui dona ferens devenerat illo
| |
| − | Anteriore die, quam princeps noverit ista.
| |
| − | Qui dans frena volat rapidoque simillimus euro 585
| |
| − | Transcurrit spatium campi iuvenique propinquat
| |
| − | Ac sic obstantem compellat: «dic, homo, quisnam
| |
| − | Sis aut unde venis, quo pergere tendis?»
| |
| − | Heros magnanimus respondit talia dicens:
| |
| − | «Sponte tua venias an huc te miserit ullus, 590
| |
| − | Scire velim.» Camalo tunc reddidit ore superbo:
| |
| − | «Noris Guntharium regem tellure potentem
| |
| − | Me misisse tuas quaesitum pergere causas.»
| |
| − | His auscultatis suggesserat hoc adolescens:
| |
| − | «Ignoro penitus, quid opus sit forte viantis 595
| |
| − | Scrutari causas, sed promere non trepidamus.
| |
| − | Waltharius vocor, ex Aquitanis sum generatus.
| |
| − | A genitore meo modicus puer obsidis ergo
| |
| − | Sum datus ad Hunos; ibi vixi nuncque recessi
| |
| − | Concupiens patriam dulcemque revisere gentem.» 600
| |
| − | Missus ad haec: «tibi iam dictus per me iubet heres,
| |
| − | Ut cum scriniolis equitem des atque puellam.
| |
| − | Quod si promptus agis, vitam concedet et artus.»
| |
| − | Waltharius contra fidenter protulit ista:
| |
| − | «Stultius effatum me non audisse sophistam 605
| |
| − | Arbitror. En memoras, quod princeps, nescio vel quis,
| |
| − | Promittat, quod non retinet nec fors retinebit.
| |
| − | An deus est, ut iure mihi concedere possit
| |
| − | Vitam? num manibus tetigit? num carcere trusit
| |
| − | Vel post terga meas torsit per vincula palmas? 610
| |
| − | At tamen ausculta: si me certamine laxat
| |
| − | (Aspicio, ferratus adest, ad proelia venit),
| |
| − | Armillas centum de rubro quippe metallo
| |
| − | Factas transmittam, quo nomen regis honorem.»
| |
| − | Tali responso discesserat ille recepto, 615
| |
| − | Principibus narrat, quod protulit atque resumpsit.
| |
| − | Tunc Hagano ad regem: «porrectam suscipe gazam,
| |
| − | Hac potis es decorare, pater, tecum comitantes,
| |
| − | Et modo de pugna palmam revocare memento!
| |
| − | Ignotus tibi Waltharius et maxima virtus. 620
| |
| − | Ut mihi praeterita portendit visio nocte,
| |
| − | Non, si conserimus, nos prospera cuncta sequentur.
| |
| − | Visum quippe mihi te colluctarier urso,
| |
| − | Qui post conflictus longos tibi mordicus unum
| |
| − | Crus cum poplite ad usque femur decerpserat omne 625
| |
| − | Et mox auxilio subeuntem ac tela ferentem
| |
| − | Me petit atque oculum cum dentibus eruit unum.»
| |
| − | His animadversis clamat rex ille superbus:
| |
| − | «Ut video, genitorem imitaris Hagathien ipse.
| |
| − | Hic quoque perpavidam gelido sub pectore mentem 630
| |
| − | Gesserat et multis fastidit proelia verbis.»
| |
| − | Tunc heros magnam iuste conceperat iram,
| |
| − | Si tamen in dominum licitum est irascier ullum.
| |
| − | «En» ait «in vestris consistant omnia telis.
| |
| − | Est in conspectu, quem vultis, dimicet omnis. 635
| |
| − | Comminus astatis, nec iam timor impedit ullum;
| |
| − | Eventum videam nec consors sim spoliorum.»
| |
| − | Dixerat et collem petiit mox ipse propinquum
| |
| − | Descendensque ab equo consedit et aspicit illo.
| |
| − | Post haec Guntharius Camaloni praecipit aiens: 640
| |
| − | «Perge et thesaurum reddi mihi praecipe totum.
| |
| − | Quodsi cunctetur (scio, tu vir fortis et audax),
| |
| − | Congredere et bello devictum mox spoliato!»
| |
| − | Ibat Mettensis Camalo metropolitanus,
| |
| − | Vertice fulva micat cassis, de pectore thorax, 645
| |
| − | Et procul acclamans: «heus, audi» dixit «amice!
| |
| − | Regi Francorum totum transmitte metallum,
| |
| − | Si vis ulterius vitam vel habere salutem!»
| |
| − | Conticuit paulum verbo fortissimus heros,
| |
| − | Opperiens propius hostem adventare ferocem. 650
| |
| − | Advolitans missus vocem repetiverat istam:
| |
| − | [«Regi Francorum totum transmitte metallum!» | |
| − | Tum iuvenis constans responsum protulit istud:
| |
| − | «Quid quaeris vel quid reddi, importune, coartas?
| |
| − | Numquid Gunthario furabar talia regi? 655
| |
| − | Aut mihi pro lucro quicquam donaverat ille,
| |
| − | Ut merito usuram me cogat solvere tantam?
| |
| − | Num pergens ego dampna tuli vestrae regioni,
| |
| − | Ut vel hinc iuste videar spoliarier a te?
| |
| − | Si tantam invidiam cunctis gens exhibet ista, 660
| |
| − | Ut calcare solum nulli concedat eunti,
| |
| − | Ecce viam mercor, regi transmitto ducentas
| |
| − | Armillas. Pacem donet modo bella remittens."
| |
| − | Haec postquam Camalo percepit corde ferino,
| |
| − | «Amplificabis» ait «donum, dum scrinia pandis. 665
| |
| − | Consummare etenim sermones nunc volo cunctos:
| |
| − | Aut quaesita dabis aut vitam sanguine fundes.»
| |
| − | Sic ait et triplicem clipeum collegit in ulnam
| |
| − | Et crispans hastile micans vi nititur omni
| |
| − | Ac iacit. At iuvenis devitat cautior ictum. 670
| |
| − | Hasta volans casso tellurem vulnere mordit.
| |
| − | Waltharius tandem: «si sic placet», inquit «agamus!»
| |
| − | Et simul in dictis hastam transmisit. at illa
| |
| − | Per laevum latus umbonis transivit, et ecce
| |
| − | Palmam, qua Camalo mucronem educere coepit, 675
| |
| − | Confixit femori transpungens terga caballi.
| |
| − | Nec mora, dum vulnus sentit sonipes, furit atque
| |
| − | Excutiens dorsum sessorem sternere temptat;
| |
| − | Et forsan faceret, ni lancea fixa teneret.
| |
| − | Interea parmam Camalo dimisit et, hastam 680
| |
| − | Complexus laeva, satagit divellere dextram.
| |
| − | Quod mox perspiciens currit celeberrimus heros
| |
| − | Et pede compresso capulo tenus ingerit ensem;
| |
| − | Quem simul educens hastam de vulnere traxit.
| |
| − | Tunc equus et dominus hora cecidere sub una. 685
| |
| − | Et dum forte nepos conspexerat hoc Camalonis,
| |
| − | Filius ipsius Kimo eognomine fratris,
| |
| − | Quem referunt quidam Scaramundum nomine dictum,
| |
| − | Ingemit et lacrimis compellat tristior omnes:
| |
| − | «Haec me prae cunctis heu respicit actio rerum. 690
| |
| − | Nunc aut commoriar vel carum ulciscar amicum.»
| |
| − | Namque angusta loci solum concurrere soli
| |
| − | Cogebant, nec quisquam alii succurrere quivit.
| |
| − | Advolat infelix Scaramundus iam moriturus,
| |
| − | Bina manu lato crispans hastilia ferro. 695
| |
| − | Qui dum Waltharium nullo terrore videret
| |
| − | Permotum fixumque loco consistere in ipso,
| |
| − | Sic ait infrendens et equinam vertice caudam
| |
| − | Concutiens: «in quo fidis? vel quae tua spes est?
| |
| − | Non ego iam gazam nec rerum quidque tuarum 700
| |
| − | Appeto, sed vitam cognati quaero perempti.»
| |
| − | Ille dehinc: «si convincar, quod proelia primus
| |
| − | Temptarim seu quid merui, quod talia possim
| |
| − | Iure pati, absque mora tua me transverberet hasta.»
| |
| − | Necdum sermonem concluserat, en Scaramundus 705
| |
| − | Unum de binis hastile retorsit in illum
| |
| − | Confestimque aliud. Quorum celeberrimus heros
| |
| − | Unum devitat, quatit ex umbone secundum.
| |
| − | Tunc aciem gladii promens Scaramundus acuti
| |
| − | Proruit in iuvenem cupiens praescindere frontem, 710
| |
| − | Effrenique in equo propius devectus ad illum
| |
| − | Non valuit capiti libratum infindere vulnus,
| |
| − | Sed capulum galeae impegit: dedit illa resultans
| |
| − | Tinnitus ignemque simul transfudit ad auras.
| |
| − | Sed non cornipedem potuit girare superbum, 715
| |
| − | Donec Waltharius sub mentum cuspidis ictum
| |
| − | Fixerat et sella moribundum sustulit alta.
| |
| − | Qui caput orantis proprio mucrone recidens
| |
| − | Fecit cognatum pariter fluitare cruorem.
| |
| − | Hunc ubi Guntharius conspexit obisse superbus, 720
| |
| − | Hortatur socios pugnam renovare furentes:
| |
| − | «Aggrediamur eum nec respirare sinamus,
| |
| − | Donec deficiens lassescat; et inde revinctus
| |
| − | Thesauros reddet luet et pro sanguine poenas.»
| |
| − | Tertius en Werinhardus abit bellumque lacessit, 725
| |
| − | Quamlibet ex longa generatus stirpe nepotum,
| |
| − | O vir clare, tuus cognatus et artis amator,
| |
| − | Pandare, qui quondam iussus confundere foedus
| |
| − | In medios telum torsisti primus Achivos.
| |
| − | Hic spernens hastam pharetram gestavit et arcum, 730
| |
| − | Eminus emissis haud aequo Marte sagittis
| |
| − | Waltharium turbans. contra tamen ille virilis
| |
| − | Constitit opponens clipei septemplicis orbem,
| |
| − | Saepius eludens venientes providus ictus.
| |
| − | Nam modo dissiluit, parmam modo vergit in austrurn 735
| |
| − | Telaque discussit, nullum tamen attigit illum.
| |
| − | Postquam Pandarides se consumpsisse sagittas
| |
| − | Incassum videt, iratus mox exerit ensem
| |
| − | Et demum advolitans has iactitat ore loquelas:
| |
| − | «O si ventosos lusisti, callide, iactus, 740
| |
| − | Forsan vibrantis dextrae iam percipis ictum.»
| |
| − | Olli Waltharius ridenti pectore adorsus:
| |
| − | «Iamque diu satis expecto certamina iusto
| |
| − | Pondere agi. Festina, in me mora non erit ulla.«
| |
| − | Dixerat et toto conixus corpore ferrum 745
| |
| − | Conicit. Hasta volans pectus reseravit equinum:
| |
| − | Tollit se arrectum quadrupes et calcibus auras
| |
| − | Verberat effundensque equitem cecidit super illum.
| |
| − | Accurrit iuvenis et ei vi diripit ensem.
| |
| − | Casside discussa crines complectitur albos 750
| |
| − | Multiplicesque preces nectenti dixerat heros:
| |
| − | «Talia non dudum iactabas dicta per auras.»
| |
| − | Haec ait et truncum secta cervice reliquit.
| |
| − | Sed non dementem tria visa cadavera terrent
| |
| − | Guntharium: iubet ad mortem properare vicissim. 755
| |
| − | En a Saxonicis oris Ekivrid generatus
| |
| − | Quartus temptavit bellum, qui pro nece facta
| |
| − | Cuiusdam primatis eo diffugerat exul.
| |
| − | Quem spadix gestabat equus maculis variatus.
| |
| − | Hic ubi Waltharium promptum videt esse duello, 760
| |
| − | «Dic» ait «an corpus vegetet tractabile temet
| |
| − | Sive per aerias fallas, maledicte, figuras.
| |
| − | Saltibus assuetus faunus mihi quippe videris.»
| |
| − | Illeque sublato dedit haec responsa cachinno:
| |
| − | «Celtica lingua probat te ex illa gente creatum, 765
| |
| − | Cui natura dedit reliquas ludendo praeire.
| |
| − | At si te propius venientem dextera nostra
| |
| − | Attingat, post Saxonibus memorare valebis,
| |
| − | Te nunc in Vosago fauni fantasma videre.»
| |
| − | «Attemptabo quidem, quid sis», Ekivrid ait, ac mox 770
| |
| − | Ferratam cornum graviter iacit. Illa retorto
| |
| − | Emicat amento; quam durus fregerat umbo.
| |
| − | Waltharius contra respondit cuspide missa:
| |
| − | «Haec tibi silvanus transponit munera faunus.
| |
| − | Aspice, num mage sit telum penetrabile nostrum. » 775
| |
| − | Lancea taurino contextum tergore lignum
| |
| − | Diffidit ac tunicam scindens pulmone resedit.
| |
| − | Volvitur infelix Ekivrid rivumque cruoris
| |
| − | Evomit: en mortem fugiens incurrit eandem.
| |
| − | Cuius equum iuvenis post tergum in gramen abegit. 780
| |
| − | Tunc a Gunthario clipeum sibi postulat ipsum
| |
| − | Quintus ab inflato Hadawardus pectore lusus.
| |
| − | Qui pergens hastam sociis dimisit habendam,
| |
| − | Audax in solum confisus inaniter ensem.
| |
| − | Et dum conspiceret deiecta cadavera totam 785
| |
| − | Conclusisse viam nec equum transire valere,
| |
| − | Dissiliens parat ire pedes. Stetit acer in armis
| |
| − | Waltharius laudatque virum, qui praebuit aequam
| |
| − | Pugnandi sortem. Hadawart tum dixit ad illum:
| |
| − | «O versute dolis ac fraudis conscie serpens, 790
| |
| − | Occultare artus squamoso tegmine suetus
| |
| − | Ac veluti coluber girum collectus in unum
| |
| − | Tela tot evitas tenui sine vulneris ictu
| |
| − | Atque venenatas ludis sine more sagittas!
| |
| − | Numquid et iste, putas, astu vitabitur ictus, 795
| |
| − | Quem propius stantis certo libramine mittit
| |
| − | Dextra manus? neque enim is teli seu vulneris auctor.
| |
| − | Audi consilium: parmam deponito pictam!
| |
| − | Hanc mea sors quaerit, regis quoque sponsio praestat.
| |
| − | Nolo quidem laedas, oculis quia complacet istis. 800
| |
| − | Sin alias, licet et lucem mihi dempseris almam,
| |
| − | Assunt hic plures socii carnisque propinqui,
| |
| − | Qui, quamvis volucrem simules pennasque capessas,
| |
| − | Te tamen immunem numquam patientur abire.»
| |
| − | Belliger at contra nil territus intulit ista: 805
| |
| − | «De reliquis taceo, clipeum defendere curo.
| |
| − | Pro meritis, mihi crede, bonis sum debitor illi.
| |
| − | Hostibus iste meis se opponere saepe solebat
| |
| − | Et pro vulneribus suscepit vulnera nostris.
| |
| − | Quam sit oportunus hodie mihi, cernis et ipse; 810
| |
| − | Non cum Walthario loquereris forsan, abesset.
| |
| − | Viribus o summis hostem depellere cures,
| |
| − | Dextera, ne rapiat tibi propugnacula muri!
| |
| − | Tu clavum umbonis studeas retinere, sinistra,
| |
| − | Atque ebori digitos circumfer glutine fixos! 815
| |
| − | Istic ne ponas pondus, quod tanta viarum
| |
| − | Portasti spatia, ex Avarum nam sedibus altis!»
| |
| − | Ille dehinc: «invitus agis, si sponte recusas.
| |
| − | Nec solum parmam, sed equum cum virgine et auro
| |
| − | Reddes: tum demum scelerum cruciamina pendes.» 820
| |
| − | Haec ait et notum vagina diripit ensem.
| |
| − | Inter se variis terrarum partibus orti
| |
| − | Concurrunt. Stupuit Vosegus haec fulmina et ictus.
| |
| − | Olli sublimes animis ac grandibus armis,
| |
| − | Hic gladio fidens, hic acer et arduus hasta, 825
| |
| − | Inter se multa et valida vi proelia miscent.
| |
| − | Non sic nigra sonat percussa securibus ilex,
| |
| − | Ut dant tinnitus galeae clipeique resultant.
| |
| − | Mirantur Franci, quod non lassesceret heros
| |
| − | Waltharius, cui nulla quies spatiumve dabatur. 830
| |
| − | Emicat hic impune putans iam Wormatiensis
| |
| − | Alte et sublato consurgit fervidus ense,
| |
| − | Hoc ictu memorans semet finire duellum.
| |
| − | Providus at iuvenis ferientem cuspide adacta
| |
| − | Intercepit et ignarum dimittere ferrum 835
| |
| − | Cogebat: procul in dumis resplenduit ensis.
| |
| − | Hic ubi se gladio spoliatum vidit amico,
| |
| − | Accelerare fugam fruticesque volebat adire.
| |
| − | Alpharides fretus pedibus viridique iuventa
| |
| − | Insequitur dicens: «quonam fugis? accipe scutum!» 840
| |
| − | Sic ait atque hastam manibus levat ocius ambis
| |
| − | Et ferit. Ille cadit, clipeus superintonat ingens.
| |
| − | Nec tardat iuvenis: pede collum pressit et hasta
| |
| − | Divellens parmam telluri infixerat illum.
| |
| − | Ipse oculos vertens animam sufflavit in auram. 845
| |
| − | Sextus erat Patavrid. Soror hunc germana Haganonis
| |
| − | Protulit ad lucem. Quem dum procedere vidit,
| |
| − | Vocibus et precibus conatur avunculus inde
| |
| − | Flectere proclamans: «quonam ruis? aspice mortem,
| |
| − | Qualiter arridet! desiste! en ultima Parcae 850
| |
| − | Fila legunt. O care nepos, te mens tua fallit.
| |
| − | Desine! Waltharii tu denique viribus impar.»
| |
| − | Infelix tamen ille means haec omnia sprevit;
| |
| − | Arsit enim venis laudem captare cupiscens.
| |
| − | Tristatusque Hagano suspiria pectore longa 855
| |
| − | Traxit et has imo fudit de corde loquelas:
| |
| − | «O vortex mundi, fames insatiatus habendi,
| |
| − | Gurges avaritiae, cunctorum fibra malorum!
| |
| − | O utinam solum gluttires dira metallum
| |
| − | Divitiasque alias homines impune remittens! 860
| |
| − | Sed tu nunc homines perverso numine perflans
| |
| − | Incendis, nullique suum iam sufficit. Ecce
| |
| − | Non trepidant mortem pro lucro incurrere turpem.
| |
| − | Quanto plus retinent, tanto sitis ardet habendi.
| |
| − | Externis modo vi modo furtive potiuntur 865
| |
| − | Et, quod plus renovat gemitus lacrimasque ciebit,
| |
| − | Caeligenas animas Erebi fornace retrudunt.
| |
| − | Ecce ego dilectum nequeo revocare nepotem;
| |
| − | Instimulatus enim de te est, o saeva cupido.
| |
| − | En caecus mortem properat gustare nefandam 870
| |
| − | Et vili pro laude cupit descendere ad umbras.
| |
| − | Heu mihi care nepos, quid matri, perdite, mandas ?
| |
| − | Quis nuper ductam refovebit, care, maritam,
| |
| − | Cui nec, rapte spei, pueri ludicra dedisti?
| |
| − | Quis tibi nam furor est? unde haec dementia venit?» 875
| |
| − | Sic ait et gremium lacrimis conspersit obortis,
| |
| − | Et longum «formose, vale» singultibus edit.
| |
| − | Waltharius, licet alonge, socium fore maestum
| |
| − | Attendit, clamorque simul pervenit ad aures.
| |
| − | Unde incursantem sic est affatus equestrem: 880
| |
| − | «Accipe consilium, iuvenis clarissime, nostrum
| |
| − | Et te conservans melioribus utere fatis.
| |
| − | Desine, nam tua te fervens fiducia fallit!
| |
| − | Heroum tot cerne neces et cede duello,
| |
| − | Ne suprema videns hostes facias mihi plures.» 885
| |
| − | «Quid de morte mea euras» ait ille «tyranne?
| |
| − | Est modo pugnandum tibimet, non sermocinandum.»
| |
| − | Dixit et in verbo nodosam destinat hastam,
| |
| − | Cuspide quam propria divertens transtulit heros.
| |
| − | Quae subvecta choris ac viribus acta furentis 890
| |
| − | In castrum venit atque pedes stetit ante puellae.
| |
| − | Ipsa metu perculsa sonum prompsit muliebrem.
| |
| − | At postquam tenuis redit in praecordia sanguis,
| |
| − | Paulum suspiciens spectat, num viveret heros.
| |
| − | Tum quoque vir fortis Francum discedere bello 895
| |
| − | Iussit; at ille furens gladium nudavit et ipsum
| |
| − | Incurrens petiit vulnusque a vertice librat.
| |
| − | Alpharides parmam demum concusserat aptam
| |
| − | Et spumantis apri frendens de more tacebat.
| |
| − | Ille ferire volens se pronior omnis ad ictum 900
| |
| − | Exposuit, sed Waltharius sub tegmine flexus
| |
| − | Delituit corpusque suum contraxit, et ecce
| |
| − | Vulnere delusus iuvenis recidebat ineptus.
| |
| − | Finis erat, nisi quod genibus tellure refixis
| |
| − | Belliger accubuit calibemque sub orbe cavebat. 905
| |
| − | Hic dum consurgit, pariter se subrigit ille
| |
| − | Ac citius scutum trepidus sibi praetulit atque
| |
| − | Frustra certamen renovare parabat. At illum
| |
| − | Alpharides fixa gladio petit ocius hasta
| |
| − | Et mediam clipei dempsit vasto impete partem, 910
| |
| − | Hamatam resecans loricam atque ilia nudans.
| |
| − | Labitur infelix Patavrid sua viscera cernens
| |
| − | Silvestrique ferae corpus, animam dedit Orco.
| |
| − | Hunc sese ulturum spondens Gerwitus adivit,
| |
| − | Qui forti subvectus equo supra volat omnem 915
| |
| − | Stragem, quae angustam concluserat obvia callem.
| |
| − | Et dum bellipotens recidisset colla iacentis,
| |
| − | Venit et ancipitem vibravit in ora bipennem
| |
| − | (Istius ergo modi Francis tunc arma fuere).
| |
| − | Vir celer obiecit peltam frustravit et ictum, 920
| |
| − | Ac retro saliens hastam rapiebat amicam
| |
| − | Sanguineumque ulva viridi dimiserat ensem.
| |
| − | Hic vero metuenda virum tum bella videres.
| |
| − | Sermo quidem nullus fuit inter Martia tela:
| |
| − | Sic erat adverso mens horum intenta duello. 925
| |
| − | Is furit, ut caesos mundet vindicta sodales,
| |
| − | Ille studet vitam toto defendere nisu
| |
| − | Et, si fors dederit, palmam retinere triumphi.
| |
| − | Hic ferit, ille cavet; petit ille, reflectitur iste:
| |
| − | Ad studium fors et virtus miscentur in unum. 930
| |
| − | Longa tamen cuspis breviori depulit hostem
| |
| − | Armatum telo, girat sed et ille caballum
| |
| − | Atque fatigatum cupiebat fallere homonem.
| |
| − | Iam magis atque magis irarum mole gravatus
| |
| − | Waltharius clipeum Gerwiti sustulit imum, 935
| |
| − | Transmissoque femur penetraverat inguine ferrum.
| |
| − | Qui post terga ruens clamorem prodidit atrum
| |
| − | Exitiumque dolens pulsabat calcibus arvum.
| |
| − | Hunc etiam truncum caesa cervice reliquit.
| |
| − | Idem Wormatiae campis comes extitit ante. 940
| |
| − | Tunc primum Franci coeperunt forte morari
| |
| − | Et magnis precibus dominum decedere pugna
| |
| − | Deposcunt. Furit ille miser caecusque profatur:
| |
| − | «Quaeso, viri fortes et pectora saepe probata,
| |
| − | Ne fors haec cuicumque metum, sed conferat iram. 945
| |
| − | Quid mihi, si Vosago sic sic inglorius ibo?
| |
| − | Mentem quisque meam sibi vindicet. En ego partus
| |
| − | Ante mori sum, Wormatiam quam talibus actis
| |
| − | Ingrediar. Petat hic patriam sine sanguine victor?
| |
| − | Hactenus arsistis hominem spoliare metallis; 950
| |
| − | Nunc ardete, viri, fusum mundare cruorem,
| |
| − | Ut mors abstergat mortem, sanguis quoque sanguem,
| |
| − | Soleturque necem sociorum plaga necantis!»
| |
| − | His animum dictis demens incendit et omnes
| |
| − | Fecerat immemores vitae simul atque salutis. 955
| |
| − | Ac velut in ludis alium praecurrere quisque
| |
| − | Ad mortem studuit; sed semita, ut antea dixi,
| |
| − | Cogebat binos bello decernere solos.
| |
| − | Vir tamen illustris dum cunctari videt illos,
| |
| − | Vertice distractas suspendit in arbore cristas 960
| |
| − | Et ventum captans sudorem tersit anhelus.
| |
| − | Ecce repentino Randolf athleta caballo
| |
| − | Praevertens reliquos hunc importunus adivit
| |
| − | Ac mox ferrato petiit sub pectore conto.
| |
| − | Et nisi duratis Wielandia fabrica giris 965
| |
| − | Obstaret, spisso penetraverit ilia ligno.
| |
| − | Ille tamen subito stupefactus corda pavore
| |
| − | Munimen clipei obiecit mentemque recepit.
| |
| − | Nec tamen et galeam fuerat sumpsisse facultas.
| |
| − | Francus at emissa gladium nudaverat hasta 970
| |
| − | Et feriens binos Aquitani vertice crines
| |
| − | Abrasit, sed forte cutem praestringere summam
| |
| − | Non licuit; rursumque alium vibraverat ictum
| |
| − | Et praeceps animi directo obstamine scuti
| |
| − | Impegit calibem, nec quivit viribus ullis 975
| |
| − | Elicere. Alpharides retro, se fulminis instar
| |
| − | Excutiens, Francum valida vi fudit ad arvum
| |
| − | Et super assistens pectus conculcat et inquit:
| |
| − | «En pro calvitio capitis te vertice fraudo,
| |
| − | Ne fiat ista tuae de me iactantia sponsae.» 980
| |
| − | Vix effatus haec truncavit colla precantis.
| |
| − | At nonus pugnae Helmnod successit, et ipse
| |
| − | Insertum triplici gestabat fune tridentem,
| |
| − | Quem post terga quidem socii stantes tenuerunt,
| |
| − | Consiliumque fuit, dum cuspis missa sederet 985
| |
| − | In clipeo, cuncti pariter traxisse studerent,
| |
| − | Ut vel sic hominem deiecissent furibundum;
| |
| − | Atque sub hac certum sibi spe posuere triumphum.
| |
| − | Nec mora, dux totas fundens in brachia vires
| |
| − | Misit in adversum magna cum voce tridentem 990
| |
| − | Edicens: «ferro tibi finis, calve, sub isto!»
| |
| − | Qui ventos penetrans iaculorum more coruscat,
| |
| − | Quod genus aspidis ex alta sese arbore tanto
| |
| − | Turbine demittit, quo cuncta obstantia vincat.
| |
| − | Quid moror? umbonem sciderat peltaque resedit. 995
| |
| − | Clamorem Franci tollunt saltusque resultat,
| |
| − | Obnixique trahunt restim simul atque vicissim,
| |
| − | Nec dubitat princeps tali se aptare labori.
| |
| − | Manarunt cunctis sudoris flumina membris.
| |
| − | Sed tamen haec inter velut aesculus astitit heros 1000
| |
| − | Quae non plus petit astra comis quam Tartara fibris,
| |
| − | Contempnens omnes ventorum immota fragores.
| |
| − | Certabant hostes hortabanturque viritim,
| |
| − | Ut, si non quirent ipsum detrudere ad arvum
| |
| − | Munimen clipei saltem extorquere studerent, 1005
| |
| − | Quo dempto vivus facile caperetur ab ipsis.
| |
| − | Nomina quae restant edicam iamque trahentum:
| |
| − | Nonus Eleuthir erat, Helmnod cognomine dictus,
| |
| − | Argentina quidem decimum dant oppida Trogum,
| |
| − | Extulit undecimum pollens urbs Spira Tanastum, 1010
| |
| − | Absque Haganone locum rex supplevit duodenum.
| |
| − | Quattuor hi adversum summis conatibus unum
| |
| − | Contendunt pariter multo varioque tumultu.
| |
| − | Interea Alpharidi vanus labor incutit iram,
| |
| − | Et qui iam pridem nudarat casside frontem, 1015
| |
| − | In framea tunicaque simul confisus aena
| |
| − | Omisit parmam primumque invasit Eleuthrin.
| |
| − | Huic galeam findens cerebrum diffudit et ipsam
| |
| − | Cervicem resecans pectus patefecit, at aegrum
| |
| − | Cor pulsans animam liquit mox atque calorem. 1020
| |
| − | Inde petit Trogum haerentem in fune nefando.
| |
| − | Qui subito attonitus recidentis morte sodalis
| |
| − | Horribilique hostis conspectu coeperat acrem
| |
| − | Nequiquam temptare fugam voluitque relicta
| |
| − | Arma recolligere, ut rursum repararet agonem 1025
| |
| − | (Nam cuncti funem tracturi deposuerunt
| |
| − | Hastas cum clipeis). Sed quanto maximus heros
| |
| − | Fortior extiterat, tanto fuit ocior, olli
| |
| − | Et cursu capto suras mucrone recidit
| |
| − | Ac sic tardatum praevenit et abstulit eius 1030
| |
| − | Scutum. Sed Trogus quamvis de vulnere lassus,
| |
| − | Mente tamen fervens saxum circumspicit ingens,
| |
| − | Quod rapiens subito obnixum contorsit in hostem
| |
| − | Et proprium a summo clipeum fidit usque deorsum.
| |
| − | Sed retinet fractum pellis superaddita lignum. 1035
| |
| − | Moxque genu posito viridem vacuaverat aedem
| |
| − | Atque ardens animis vibratu terruit auras,
| |
| − | Et si non quivit virtutem ostendere factis,
| |
| − | Corde tamen habitum patefecit et ore virilem.
| |
| − | Nec manes ridere videns audaciter infit: 1040
| |
| − | «O mihi si clipeus vel sic modo adesset amicus!
| |
| − | Fors tibi victoriam de me, non inclita virtus
| |
| − | Contulit. Ad scutum mucronem hic tollito nostrum!»
| |
| − | Tum quoque subridens «venio iam» dixerat heros
| |
| − | Et cursu advolitans dextram ferientis ademit. 1045
| |
| − | Sed cum athleta ictum libraret ab aure secundum
| |
| − | Pergentique animae valvas aperire studeret,
| |
| − | Ecce Tanastus adest telis cum rege resumptis
| |
| − | Et socium obiecta protexit vulnere pelta.
| |
| − | Hinc indignatus iram convertit in ipsum 1050
| |
| − | Waltharius humerumque eius de cardine vellit
| |
| − | Perque latus ducto suffudit viscera ferro.
| |
| − | «Ave!» procumbens submurmurat ore Tanastus.
| |
| − | Quo recidente preces contempsit promere Trogus
| |
| − | Conviciisque sui victorem incendit amaris, 1055
| |
| − | Seu virtute animi, seu desperaverat. Exin
| |
| − | Alpharides: «morere» inquit «et haec sub Tartara transfer
| |
| − | Enarrans sociis, quod tu sis ultus eosdem.»
| |
| − | His dictis torquem collo circumdedit aureum.
| |
| − | Ecce simul caesi volvuntur pulvere amici, 1060
| |
| − | Crebris foedatum ferientes calcibus arvum.
| |
| − | | |
| − | <poem>
| |
REGISTRATI/LOGIN
COLLABORA
ULTIME MODIFICHE
CARICA UN FILE
MITOLOGIA
CREATURE
ITINERARI
RACCONTI
SIMBOLI
MISTERI
MUSEO
LETTERATURA
CINEMA
MUSICA
BIBLIOTECA
FONTI
SITOGRAFIA
MAPPAMONDO
RICERCA AVANZATA
RICERCA INCROCIATA
CLASSIFICAZIONI
ELENCHI
INDICE ALFABETICO
FACEBOOK
TWITTER
PINTEREST
INSTAGRAM
TUMBLR
ANOBII
CONTATTI